Gevecht tussen koude en warmte ...
Gevoelens van in de steek gelaten te zijn.
Gevoelens van een tergende pijn.
Neen ze zijn nog niet verdwenen.
Maar toch is er licht verschenen.
De koude die me werd toegestuurd.
Vechtend met warmte die op me wordt afgevuurd.
Twijfels blijven steeds maar komen.
Van een dag zonder die koude kan ik enkel dromen.
Toch begint er ergens een hoop te koesteren.
Ondanks de pijn die begon vast te roesteren.
Liefst van al zou ik gewoon zeggen.
Zonder ook maar één blad voor mijn mond te leggen.
Sla je armen om me heen.
En laat me nooit meer alleen.
Gevoelens van een tergende pijn.
Neen ze zijn nog niet verdwenen.
Maar toch is er licht verschenen.
De koude die me werd toegestuurd.
Vechtend met warmte die op me wordt afgevuurd.
Twijfels blijven steeds maar komen.
Van een dag zonder die koude kan ik enkel dromen.
Toch begint er ergens een hoop te koesteren.
Ondanks de pijn die begon vast te roesteren.
Liefst van al zou ik gewoon zeggen.
Zonder ook maar één blad voor mijn mond te leggen.
Sla je armen om me heen.
En laat me nooit meer alleen.
Reacties op dit gedicht
| manuella smit: | Donderdag, januari 10, 2002 22:11 |
| hoi Wim ik ben blij dit te lezen, je verdiendt het..... ( geloof dat nou eens) knuf van mij |
|
| (V@MPKE) ©: | Donderdag, januari 10, 2002 20:50 |
| Héél mooi lieverd en héél lief van je! Ik was aangenaam verrast toen ik het las :) Ik had eerst willen zeggen: we gaan ons best doen, maar.. ik kan beter dan dat: tuurlijk laat ik je nooit meer alleen!!! Megaknuffels en kusjes tot héééél vlugjes hoop ik ;) .xXx. V@mpke |
|
| zipidi: | Donderdag, januari 10, 2002 19:33 |
| Wimmeke je weet toch dat je nooit alleen bent. In gedachten is er altijd iemand bij je. Knuffffff |
|
| free: | Donderdag, januari 10, 2002 09:11 |
| Eenzame ziel,twee vleugels om je heen... Hadraniel liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wim Meeus | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||