angst I
mijn ogen zijn rood van het huilen
mijn lichaam beeft van angst
zoekend naar een plek om te schuilen
maar uiteindelijk duurt die weg het langst
mijn lichaam staat vast aan de grond
ik geraak geen stap voorruit
toen ik zag wie er stond
hield ik het niet meer uit
het doet diep in mij nog zoveel pijn
en ik krijg het niet meer uit men hoofd
er moet toch een oplossing zijn
is er anders iemand die het gelooft
ik durf soms niet meer verder te gaan
niet verder te gaan met mijn leven
en de plaatsen waar ik blijf staan
kunnen me wat meer inlichtingen geven
bang zo bang loop ik soms rond
dat ik niet meer weet waarheen
vastgenageld aan de grond
soms lijkt het echt gemeen!
mijn lichaam beeft van angst
zoekend naar een plek om te schuilen
maar uiteindelijk duurt die weg het langst
mijn lichaam staat vast aan de grond
ik geraak geen stap voorruit
toen ik zag wie er stond
hield ik het niet meer uit
het doet diep in mij nog zoveel pijn
en ik krijg het niet meer uit men hoofd
er moet toch een oplossing zijn
is er anders iemand die het gelooft
ik durf soms niet meer verder te gaan
niet verder te gaan met mijn leven
en de plaatsen waar ik blijf staan
kunnen me wat meer inlichtingen geven
bang zo bang loop ik soms rond
dat ik niet meer weet waarheen
vastgenageld aan de grond
soms lijkt het echt gemeen!
Reacties op dit gedicht
| Jochem Cappel: | Donderdag, januari 10, 2002 18:51 |
| ik zal je de schuilplaats bieden schat. XXXXXXXXXX en een knuffel Jochem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mistory | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||