Woede, haat...
Wat moet ik nu met het gevoel waarop ik in de titel doel?
Mensen die jouw jou niet voor lief nemen.
Zij die je niet kennen hebben hun oordeel toch al klaar.
Dat kan toch niet, of doe ik nu raar?
Het brengt een rotgevoel naar boven.
Daar wil ik toch niet aan geloven.
Woede en haat helpen je niet verder.
Toch worden die gevoelens sterker.
Wat moet ik nu toch doen, ik loop rond als een zombie.
Is er dan niemand die mij begrijpt?
Die ziet dat het bijna fout gaat en die ingrijpt?
Want de reactie in mijn hoofd heeft niemand verdiend.
Ze worden ook snel weggewerkt door een goede vriend.
Hij snapt precies waar ik mee zit.
Hij beurt me op en geeft weer pit.
Om verder te gaan en die bemoeials maar achter me te laten.
Laat ze maar vinden wat ze vinden, je moet hen niet haten.
Je hebt er uiteindelijk alleen jezelf maar mee.
Dan voel je je helemaal ontevree.
Ga nu lachen, muziek maken en zingen.
Concentreer je op de leuke dingen.
Mensen die je niet willen kennen zijn je moeite en energie niet waard.
Dus zorg dat je je energie voor je echte vrienden bewaart.
Zij geven je meer dan al die anderen je kunnen bieden.
Het zijn daarvoor dan ook je vrienden.
Leef niet langer in onzekerheid over jezelf.
Ik ben al ouder maar voel me soms weer elf.
Iemand zegt iets en je kruipt in je schild.
Jezelf beschermen is het enige dat je dan wilt.
Maar je sluit je dan ook voor anderen af.
Die je liefhebben en willen helpen, is dat niet maf?
Ookal valt er bij mij soms geen emotie te herkennen.
Mijn gevoelens worden gezien door de mensen die mij kennen.
En na die woede en haat ben ik nu weer blij.
Opgewekt en vrij.
Dit komt voor een groot deel door een vriend zoals jij!
Bedankt!