Wereld
Wereld, ik laat u horen
in onzuivere, melancholische klanken
wil ik u bedanken
dat ik ben uitverkoren
Uitverkoren ben ik
om door schoonheid omgeven
mijn leventje te leven
eeuwigheid in een ogenblik
Schoonheid die mijn ziel verdronk,
mijn hart doorkliefde
in onzekerheid geboren
In de echo die daarna weerklonk
hoorde ik mijn grote liefde
en schreeuw ik; wereld, ik ben verloren
©Isaiah
in onzuivere, melancholische klanken
wil ik u bedanken
dat ik ben uitverkoren
Uitverkoren ben ik
om door schoonheid omgeven
mijn leventje te leven
eeuwigheid in een ogenblik
Schoonheid die mijn ziel verdronk,
mijn hart doorkliefde
in onzekerheid geboren
In de echo die daarna weerklonk
hoorde ik mijn grote liefde
en schreeuw ik; wereld, ik ben verloren
©Isaiah
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, november 10, 2006 08:07 |
| Wel droeve eenzame verlorenheid die je laat voelen. Treffend. Liefs en vriendschappelijke omarmende genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Isaiah | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2006 | ||
| Thema's: | ||