Gisteren
Gisteren gelopen,
in de zwarte nacht.
Het enige licht,
de maan.
Bleef maar hopen,
de wind waaide zacht.
Op oneindig mijn zicht,
bleef ik alleen staan.
Ben verder gelopen,
in die zwarte nacht.
Het enige licht,
de maan.
in de zwarte nacht.
Het enige licht,
de maan.
Bleef maar hopen,
de wind waaide zacht.
Op oneindig mijn zicht,
bleef ik alleen staan.
Ben verder gelopen,
in die zwarte nacht.
Het enige licht,
de maan.
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Vrijdag, november 10, 2006 13:43 |
| Het is heel rustig zo in het klicht van de maan.... Liefsliefs, switi lobi |
|
| Riarno: | Vrijdag, november 10, 2006 11:31 |
| Wandelen is heerlijk. Al doe ik het meestal niet in de nacht. strooilicht van de maan, prachtig nice job a big hug |
|
Over dit gedicht
| Auteur: angel1986 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2006 | ||
| Thema's: | ||