Onder vaders vleugels vandaanHet is niet simpel
te aanvaardendat je haarweer moet laten gaan.Ooit was het al zoveren was het pijnlijkmaar het geluk van haarmaakte veel goed.De bescherming die je bood
en het toch vrijlaten
in die vorm die vader weet
zodat alles open blijft.Nu komt weer die tijd
van afscheidmaar toch ook
nieuwe vrijheid en gemis.Het is goed,maar toch
het voelt zo gek
en is er wel wat angst.Je strijkt je vleugels
en kijkt haar aan
jullie weten beiden
dat dit het was.Nooit komt dit meer terug
een nieuwe faseop visite in plaats van thuisen een helpende hand.Bedankt Vadervoor je vleugels en je steun
en ondanks je hoogtevrees
vlieg je maar eens aan!
| Georgina: | Zaterdag, november 11, 2006 00:20 |
| Wat is dit een heerlijk liefde vol gedicht. Graag gelezen, Kus, Georgina. |
|
| MayadeBij*: | Vrijdag, november 10, 2006 13:40 |
| mmm.. ik ren elke keer weer keihard terug - tot Ergernis aan toe ;) | |
| Laurens Windig: | Vrijdag, november 10, 2006 12:30 |
| Jij weet meer dan ik dacht:o)) | |
| Winna: | Vrijdag, november 10, 2006 12:12 |
| hahaha! thx. Kus |
|
| sunset: | Vrijdag, november 10, 2006 11:43 |
| Dit vind ik warm liefdevol integer mooi door jou wverwoordt. Liefs en nog een heel fijne dag verder, sunset |
|
| Auteur: Jasper de Jong | ||
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2006 | ||
| Thema's: | ||