Vaak bid ik s´nachts voor wat vertrouwen.
Weggegleden,even ben ik het kwijt.
De motivatie,energie,constant in strijd...,
om toch nog een stukje te behouden.
Vaak bid ik s´nachts voor wat vertrouwen,
Vertrouwen in mijn eigen kracht,
Dat er verderop iets positiefs op mij wacht
Ik kijk soms terug en wordt dan blij,
Dan denk ik,toen leek ik nog echt op mij
Mijn geduld is kort,mijn woorden scherp
Irritaties,als ik mijn blik op bepaalde mensen werp
Een schild...,een muur ,gemetseld door mij alleen,
Weet niet waarom,ik wilde dat de onrust verdween.
Soms praat ik maar lijkt het een ander
Probeer bewust te zijn,in de hoop dat ik verander
Ik wil trots zijn op wie ik ben..
Ik wil dat ik de ogen in de spiegel weer herken
Soms is het moeilijk te weten,waar
je dat deel van jezelf bent kwijtgeraakt.
Soms is het moeilijk te beseffen ,dat je niet meer
weet met welke sleutel je eigen hart weer open gaat....
Reacties op dit gedicht
| Conny: | Vrijdag, januari 18, 2002 17:44 |
| ik ken het gevoel kus |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, januari 11, 2002 00:29 |
| Een kruisje op je voorhoofd voor je slapen gaat. |
|
| Jet van keken: | Donderdag, januari 10, 2002 15:16 |
| Heel herkenbaar, mooi geschreven. Liefs Jet |
|
| Nathalie van Meesen: | Donderdag, januari 10, 2002 14:32 |
| Bedankt Ton,dat doet me goed. | |
| Ton Rijkers: | Donderdag, januari 10, 2002 14:01 |
| Hay Nathalie, Een prachtig gedicht met erg mooie beeldspraak. Het spreekt mij zeer aan! Groetjes, Ton Rijkers |
|
Over dit gedicht
| Auteur: nathalie van meesen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||