Achter het water
Het geneest tussen ons. Dit
medicijn dat strekt tegen het
gif aan onze huiden, naar vlekken
ruikt en toch juist voelt.
Er is geen plaats meer voor
ons; voeten nemen alles en ik
kan niet. Elk pad leidt naar jou
en jou, ik - het beter worden.
Het zilte in onze handen dat
vandaag bitterder smaakt dan gisteren
en onze lijven in het water of hoe
jij slaapt terwijl ik stuiptrek
en natuur iets in ons legt; beweging.
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Vrijdag, november 10, 2006 21:52 |
telkens weer voel ik je woorden met grote verbazing... prachtig! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hannepon | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2006 | ||
| Thema's: | ||