die gore handen
Die gore handen zullen nooit meer weg gaan
Al doet ze nog zo der best om alles van zich af te slaan
Die zwarte ogen die dwars door haar heen kijken
En zij die probeert om elke blik te ontwijken
De pijn die ze voelde en de angst die ze toen had
Zij die zich niet kon verzetten omdat ze er geen krachten voor bezat
Zij die wilden dat ze dood was en het snel zou stoppen
Maar het ging door en ze bleef het opkroppen
Met nog steeds zoveel schaamte te leven
Omdat jij haar in dat hoekje had gedreven
Zo smerig vies te zijn want alles bleef ze voelen
Niks hielp haar meer zelfs geen heet water om alles mee af te spoelen
Geen zeep geen drugs en ook al die tranen die ze erom liet niet
En nog steeds als zij in de spiegel kijkt is zij het vieze wat ze erin ziet
Ooit zal hij boeten voor alles wat hij haar aan heeft gedaan
En dan zou hij willen dat die nooit had bestaan
Al doet ze nog zo der best om alles van zich af te slaan
Die zwarte ogen die dwars door haar heen kijken
En zij die probeert om elke blik te ontwijken
De pijn die ze voelde en de angst die ze toen had
Zij die zich niet kon verzetten omdat ze er geen krachten voor bezat
Zij die wilden dat ze dood was en het snel zou stoppen
Maar het ging door en ze bleef het opkroppen
Met nog steeds zoveel schaamte te leven
Omdat jij haar in dat hoekje had gedreven
Zo smerig vies te zijn want alles bleef ze voelen
Niks hielp haar meer zelfs geen heet water om alles mee af te spoelen
Geen zeep geen drugs en ook al die tranen die ze erom liet niet
En nog steeds als zij in de spiegel kijkt is zij het vieze wat ze erin ziet
Ooit zal hij boeten voor alles wat hij haar aan heeft gedaan
En dan zou hij willen dat die nooit had bestaan
Reacties op dit gedicht
| MoOoW: | Dinsdag, november 21, 2006 17:56 |
| heel herkenbaar :''( k eb het zelf meegemaakt alleen me harstvriendin weet het k schaam me er echt over k kom hem ng iedere dag tegen en krijg k weer het onbehaaglijke gevoel | |
| Hans Winter: | Zondag, november 19, 2006 20:36 |
| geen zicht op wat je was, zal je bevrijden, het is, vertelt het oude verhaal van slavenbestaan in het angstland, om achter te laten, om alleen je te willen richten op een beloofd land, oog in oog telkens zeggen laat mij gaan. hans |
|
| cosmicdoom: | Woensdag, november 15, 2006 00:41 |
| heel rakend mooi,dank je voor je reactie | |
| Dirk Hermans: | Vrijdag, november 10, 2006 22:29 |
| heel gevoelig maar moedig neergezet,groetjes Dirk | |
Over dit gedicht
| Auteur: lisa21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2006 | ||
| Thema's: | ||