In de stroom van het heden
zwermen schaduwen
Beelden van de droefheid
die diep in het hart woont
en nooit vergaat
Een weemoed die huist
in de stille druppels
van zacht ruisende regen
in de windvlaag die weent
om de dood van een woud
in het graf van de hond
die ooit vreugde schonk
in het felle rood van een klaproos
die slechts een ééndagsvlieg bleek
Eeuwig is de oceaan van het leven
maar vergankelijk de golven
die breken op de kusten
van eindigheid
* * *
fortuna: | Zaterdag, november 11, 2006 23:07 |
Ben het geheel eens met mums. Liefs |
|
lonely 1: | Zaterdag, november 11, 2006 22:03 |
schitterend!!! liefs, lonely 1 |
|
mums: | Zaterdag, november 11, 2006 21:03 |
wat weer een prachtige verwoording van het vergankelijke. ge en herlezen. liefs mums |
|
Windwhisper: | Zaterdag, november 11, 2006 10:07 |
Wouw......zo mooi dit...... | |
Auteur: troebadoer | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 11 november 2006 | ||
Thema's: |