Crashed of solitude

Crashed of solitude
(praying for a new soul)

My mind’s just crashed again
This time for a whole
no way back but I’ve respect
While it tearing away my dying and even light fading soul
Now my heart’s darker and the grief’s deeper
than the deepest coal mine
A place where I could die by myself
The place what never had seen any sunshine

…That solitude could impress your everything so much ...

Feelings erased out of my heart
No sadness nor happiness
Sometimes even no sense of humour
Just dead
Whishing I had some luck I could glad on
I wished I could ever had …

…And now I’m praying for a new soul

Geschreven door

Manjula

Reacties op dit gedicht

Manjula vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Over dit gedicht

Auteur: Manjula
Gecontroleerd door: maneschijn
Gepubliceerd op: 11 november 2006
Thema's: [Verdriet] [Leven]