de stilte van de tijd,
als een bom in mijn gedachten.
denkend aan zoveel zinnen,
zoveel dingen heb ik nog niet gezegd.
het tikken van de klok,
tegen de snelheid van mijn zinnen.
een gevecht dat ik altijd zal blijven verliezen,
door de blokkade van mijn hart.
mijn hart stopt de woorden die ik zeggen moet,
om mezelf te redden van de pijn.
maar ik kan het niet zeggen,
niemand stopt de tijd.
behalve jij,
en dan nog,
zullen de wijzers van de klok,
mijn zinnen vervagen als bomen in de mist.