Zwijg toch!
Aan het dromen kwam een einde
toen de stilte inviel, als een bom.
Er was geen woord meer te zeggen
uit dichtgesnoerde monden.
Uitgezogen, tot de laatste druppel,
leeg gedronken, en ik lik mijn lippen.
Moorden was nog nooit zo heerlijk
sinds ik teer op woede en schuld.
Jij hebt me tegen de grond geworpen,
liet me geen keus dan het kiezen
voor mijzelf.
Reacties op dit gedicht
| xx-eowen-xx: | Donderdag, maart 01, 2007 14:41 |
| Heel mooi gedicht, ook al kon ik het soms niet helemaal volgen. Maar toch is het heel mooi. Sterkte. xx-eowen-xx |
|
| jasmienschrijft: | Donderdag, maart 01, 2007 14:39 |
| Heftige woorden, sterkte, jasmien |
|
| Tunemaster: | Zaterdag, november 11, 2006 19:48 |
| Wel mooi geschreven maar ik kan je gedachtengang niet volledig volgen. take care | |
Over dit gedicht
| Auteur: Iris Devin | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2006 | ||
| Thema's: | ||