onze onzekere toekomst
Onze onzekere toekomst
In het begin was het onvoorwaardelijke liefde
En lieten we op ons afkomen wat komen zou
Nu weet ik enkel en alleen nog
Dat ik nog voortdurend denk aan jou
Ik weet dat je bang bent voor de toekomst
Want ik ken je grootste angst
Maar heb wat vertrouwen in mij
Want ware liefde duurt het langst
En soms heb ik dat te weinig getoond
Dat geef ik eerlijk toe
Maar ik wil ervoor blijven vechten
Al ben jij onze strijd misschien al moe
Ik ben jou alleszins dankbaar voor de zelfstandigheid
die ik van jou heb geleerd
Maar nu heeft zich dit schijnbaar
In één klap tegen mij gekeerd
Maar ik voel mij nog steeds zo
Met jou verbonden
En ik denk de oorzaak te weten
Want ik denk mijn levenspartner te hebben gevonden
Diep vanbinnen - dat ben ik zeker -
zien wij elkaar nog o zo graag
maar waarom kwam jou beslissing dan zo snel
en mijn besef te traag…
Reacties op dit gedicht
| moongirl1982: | Zaterdag, december 02, 2006 17:59 |
| ik wil je sterkte wensen en ik hoop dat december een betere maand voor je zal worden... groet moongirl1982 |
|
| sunset: | Zondag, november 12, 2006 10:02 |
| Ik zeg altijd dat je de door het leven gegeven kansen moet grijpen. Want eenmaal het moment voorbij, komt die kans nog maar heel zelden terug. Tonend delend verlangend hopend mooi. Liefs en fijne dag, sunset |
|
| lommert: | Zondag, november 12, 2006 09:54 |
| dat waarom..er zijn zoveel waarom''s waar ik nooit een antwoord op kreeg... groet willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Socrates | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2006 | ||
| Thema's: | ||