één van de ouden
één van de ouden
eenzaamheid door jou benoemd
mijn uren vol zwevende klanken
gevleugelde engelengezangen
de parels aan hemelse ranken
woorden eerst nooit gesproken
bevruchten de wilde fonteinen
aura’s zo puur, ongebroken
golvend en rakend de mijne
de oevers van ‘t dagelijks leven
die mij uit die werelden houden
en diep in mij ‘t innerlijk beven
ook ik was één van de ouden.
**********
sunset 12-11-2006
***********
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Zondag, november 12, 2006 16:30 |
| lief oudje hoor hihihi! knufleifs--hiljaa-- |
|
| arie: | Zondag, november 12, 2006 14:31 |
| Je bent één van de ouden die in eenvoud van woorden meer levens beschrijft dan menigeen beseft... Ik deel met jou in herkenning Liefs, arie |
|
| mums: | Zondag, november 12, 2006 12:13 |
| rakend mooi en met die achtergrond erbij...geweldig. liefs mums |
|
| Hilly N: | Zondag, november 12, 2006 10:22 |
| Prachtig Sunset. Fijne zondag en een lieve groet, Hilly |
|
| conan: | Zondag, november 12, 2006 08:36 |
| magisch gedicht , drie kwatrijnen betovering van fonteinen klanken en innerlijk beven...prachtig liefs conan |
|
| lommert: | Zondag, november 12, 2006 08:31 |
| het leest droef blij...2e strofe prachtig Poëtisch stevige groet willem |
|
