De dagen zijn voorbij,
waar we knuffelden zo blij,
waar ik dan ook zei,
ik houd van je.

De dagen zijn voorbij,
onterecht voor mij,
met verdriet in mijn hart,
zit ik nu in zwart.

Mijn gevoel verraade ons,
De twijfels kwamen vanbinnen,
ik sprak ze uit,
en jij begon te ontbinden.

Jij wilde eruit,
door mijn stomme fout,
ik zie dat nu in,
te laat de liefde is koud.

Ik had nooit moeten twijfelen,
toen duwde ik je weg,
nou, dat is me gelukt,
en nu droom ik dat je zegt:

'Ik houd van je,
ik wil je terug,
wat heb ik gedaan,
naar ons keer ik nooit meer mijn rug.'

Ik zie je niet meer,
ik mag je niet meer aanraken,
ik had het even moeilijk,
en nu ben ik je kwijt aan het raken.

Twijfels van mij,
de oorzaak van het einde,
ik kwam terug van mijn twijfels,
en jij kon mij niet meer bevrijden.

Je was alweer gesloten,
voordat ik wat kon doen,
je keerde van mij weg,
oh wat ben ik ook een oen.

Het spijt me,
ik houd van je,
ik weet niet zo goed wat ik moet doen,
het liefst sta ik voor je deur,
te wachten op een zoen.

Al wacht ik en wacht ik,
ik durf het niet te dromen,
maar ik kan het nog niet loslaten,
hopend dat die tijd nog mag komen.

Alleen alweer,
dit keer door mijzelf,
één keer getwijfeld,
en de rest volgde vanzelf.

Zie mij nog een keer staan,
en zet die liefde nog eens aan,
oh mark houd toch op,
je leeft in een waan..

Het is de marteling,
dat jij dit niet kan waarderen,
een gedicht kan ons zoveel leren,
het spreekt gevoel geuit in woorden,
hoeveel tranen moet ik nog moorden,
hoeveel dagen moet ik slijten,
hoelang moet ik wachten,
zeg het me ik zal je niks verwijten.

Maar hier probeer ik nu mee te stoppen,
te leven in een droom,
het ons dat was is nu geschiedenis,
en nu draagt mijn gevoel een trieste toon.

Ik zou zo graag dit gedicht willen sturen,
hoelang je reactie ook zal duren,
ookal barst hij tegen je stenen muren.
Maar ik heb al wat gemailt en ge-smst,
ik kan niet blijven doorgaan met dit gevecht,
ik zal moeten accepteren wat je zegt,
mijn woorden zullen bij mij blijven,
en zullen je verder niet tot last zijn.

--
Mensen ik vraag jullie,
bestaat er nog romantiek?
Kan een man nog zijn best doen voor de vrouw,
om haar terug te winnen,
is dat nog acceptabel tegenwoordig,
of mogen wij niet meer op die manier beminnen?