Vluchten tot de storm gaat liggen
Zingend in de vensterbank
Afwachtend,
vervagen de stemmen
De stemmen die ik haat, maar
Tegelijkertijd ook respecteer
Ik vlucht, tot de storm gaat liggen
Doof voor de woorden die gezegd worden
Huilend om de pijn van binnen
Hopend om de rust
Waar ik zo naar verlang
Gevlucht voor de storm, die maar niet gaat liggen
Wetend dat ik terug moet
Vluchten is geen oplossing
Problemen te lijf gaan
Dat wel
Hopelijk durf ik ooit de stap te nemen
Om te blijven
En niet te vluchten
Te helpen, te troosten
Rug recht, borst vooruit, kin omhoog