je kathedraalt te lourd
je kathedraalt te lourd
ik bedevaart in vol vertrouwen
wierook gaat mijn handen vouwen
zag je beeld op sokkel staan
wierook gaat mijn handen vouwen
zag je beeld op sokkel staan
hoorde gaan van kreupelen en
blinden zij die oeverloos
geen weg meer konden vinden
je mantelt blauw met
in je ogen sterrenblinken
bent voor hen de liefdevolle vrouw
je kathedraalt te lourd
brandschildert licht van al
je goede werken in vele kerken
sokkelt op een tweede plaats
na jezus en de zijnen maar zonder jou
gaan die ook snel uit beeld verdwijnen
wil melker
13/11/2006
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, november 13, 2006 11:18 |
| Gewoonweg schitterend wat jij hier verwoord. Toppie en heel graag gelezen. Liefs en mijn warme genegenheid, sunset |
|
| Windwhisper: | Maandag, november 13, 2006 07:50 |
| Maria de moeder van alle moeders en mensen, zelfs nu ik nooit meer een mis bijwoon, bezoek ik nog wel graag een maria-kapel. | |
| H.J.: | Maandag, november 13, 2006 07:23 |
| Mooi Melker, proef ook haast een beetje ironie. of komt dit omdat het voor mij al laat is:) fijne dag H.J. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2006 | ||
| Thema's: | ||