een sleutel te smeden
wat is toch de zin
als mijn armen
naar jou strekken
en zij in schaduw
vertoeven
je zag in mij
wat zonnige vlekken
die naarmate
de tijd voortschreed
jouw hoop en verwachting
in desillusie
begroeven
waarom zal ik jouw boeien
nog raken
als slechts verdriet
en wanhoop
je bestaan zo wraken
vertel maar niets
ik ontbeer de macht evenzeer
een sleutel te smeden
en vertoef voortaan verblind
op het braakliggend veld
van heden
Reacties op dit gedicht
| elze: | Vrijdag, september 04, 2009 17:35 |
| Het heden Hans, en toch alweer zo lang gelee laifs elze |
|
| Quadesh: | Donderdag, november 16, 2006 11:07 |
| ik miste je dus ging even zoeken. mooi weer echt mooi. liefs | |
| Dirk Hermans: | Maandag, november 13, 2006 18:38 |
| mooi | |
| Hilly N: | Maandag, november 13, 2006 17:19 |
| Heel mooi weer. Groet en fijne avond voor straks. Hilly |
|
| switi lobi: | Maandag, november 13, 2006 16:48 |
| Zo mooi... Liefsliefs, switi lobi |
|
| tears for you: | Maandag, november 13, 2006 16:15 |
| het is gewoon schitterend ,een echt meesterwerk tears |
|
| Innerchild: | Maandag, november 13, 2006 16:07 |
| Om even bij te gaan zitten ... en straks dan nog een keer ... en nog een keer (om maar te zeggen dat ik dit bijzonder mooi vind !) Liefs, Innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt z.s. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2006 | ||
| Thema's: | ||