maar...
zoals de nacht viel
fluisterde jij zacht
geniet intens van mij
van mijn mond en meer
als we samen liggen
ineengestrengeld
wachtend op datgene
waarvan wij beide
weten dat komen gaat
goedemorgen zeg ik je
de zon sijpelt rustig voort
tuurt in de verte en wacht
totdat ik eindelijk helder zeg
het was heerlijk maar toch...
Reacties op dit gedicht
| Cora (ZIJ): | Woensdag, november 15, 2006 09:23 |
| *lacht om de reacties* nx maar toch, niet zoveel "maren", ;-) |
|
| flores: | Woensdag, november 15, 2006 01:52 |
| De zondag was geweldig, denk daar maar aan!!!!! ;) |
|
| flores: | Dinsdag, november 14, 2006 11:36 |
| Wat een moeilijke gedachten op de vroege ochtend;) Doet me denken aan die enkele keer dat ik ''s nachts wakker werd en dacht: ow, hellupp..ik hoor gesnurk. Waar ben ik, his or my place.. K*t..my place. Kon ik niet even wegsneaken. Maar daar was ik dan wel snel weer overheen hoor:) Sunset begrijpt dit gedicht blijkbaar beter whahahahaha "intigrerend" Dat vond ik dan juist niet zo. Kus! |
|
| sunset: | Dinsdag, november 14, 2006 08:47 |
| Hm ... Die ''maar toch'' ... Intrigerend. Tonend delend treffend verwoord. Liefs en fijne dag verder, sunset |
|
| Mathilde: | Dinsdag, november 14, 2006 07:41 |
en toch... xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: eye witness | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2006 | ||
| Thema's: | ||