Het grote verraad
Het grote verraad
Ik kom bij je
en jij ontdooit
geef je al mijn zachte speelsheid
vorm een licht
geboren in je schoot
verzacht je bevroren
geschrokken hart
en draag stukjes van
je ziel, je last
omdat ik van je hield
dan in machteloos weten
breng je je hart
naar vreemde mannen
deelt intimiteit
en zielsverlangen
zet mij buiten spel
je komt weer bij me
bij mij de bron
waar je uit drinkt
maar ondertussen
voel ik heel goed
wat er wringt
je gebruikt me zonder meer
en verraad het kind
~~
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, januari 12, 2002 06:37 |
| omdat ik van je houd... lees ik als vanzelf, of anders gaat ze als vanzelf ook naar anderen, omdat ik van je houd, maar in je boosheid om het kind dat je kwijt bent, ergens in het verleden te vinden is, maak je er hield van, wat niet zo is, lees ik het zo goed? |
|
| 11je: | Vrijdag, januari 11, 2002 15:29 |
| weet je een bevroren gebroken hart genees je niet op een paar maanden dat kost jaren en ondertussen klopt dat hart wel en maakt bokkesprongen!! de kunst is dan denk ik om alles in perspectief te zien liefs 11je |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frank EastWest | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||