wij zullen elkaar nooit meer zien.
Ik zal afscheid van je nemen
ook al weet jij dat niet
het spijt me maar het is beter
ook al doet het zo'n verdriet.
Wij zullen elkaar nooit meer zien
want dan zal ik hier al niet meer zijn
niet dat ik zelfmoord pleeg
maar elkaar zien doet teveel pijn.
Ik zal hier weggaan
naar een plek hier ver vandaan
ik zal je ook niet meer spreken
maar laat om mij geen enkele traan.
Want in mijn hart draag ik je mee
daar heb jij een plekje apart
het spijt me maar ik kan niet anders
ook al is dit allemaal verward.
Reacties op dit gedicht
| remie: | Woensdag, november 15, 2006 07:58 |
| blijf de goede herinneringen koesteren, doorlopen is mijn motto, wat er ook gebeurd in het leven...doorlopen...liefs remie | |
| mixxi: | Dinsdag, november 14, 2006 23:43 |
| fran ik snap wat je bedoelt xxx |
|
| mums: | Dinsdag, november 14, 2006 23:38 |
| dit leest erg droef meid...en verwarrend. Geef je dus maar een troostknuf. kus liefs mums |
|
| tulpje: | Dinsdag, november 14, 2006 23:08 |
| stilmakend mooi geef je een dikke knuffel en neem je over een maand lekker in mij armen en laat even niet los liefs en knuffs hou moed alles komt goed |
|
| lonely 1: | Dinsdag, november 14, 2006 22:40 |
| droefmooi, liefs en een troostende knuffel; lonely 1 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fran92 | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2006 | ||
| Thema's: | ||