boulimia bijt
ik hoor de muziek
voel een traan
ik wil niet huilen
ik kan het verdriet niet aan
ik luister
voel me glijden
wil zo graag armen om mij voelen
in de auto stappen en weg rijden
ik voel het niet
ik verban mijn gevoel
weet dat het fout is
mar het is niet mijn doel
ik zie de weegschaal
ik roep nee
doe het niet
maar mijn lichaam sleept mij mee
ik schrik
ik val neer
ik kan het niet meer aan
nee niet nog een keer
zovaak heb je mij verwoest
zoveel strijd
maar kan niet verzetten
want jij bent het die vast bijt
je maakt me ziek
je geeft mij verdriet
beheerst mijn leven
natuurlijk is er niemand die dat ziet
ik ben bang
hoe ver het zal gaan
ik weet niet meer
hoe ik op mijn eigen benen moet staan
Reacties op dit gedicht
| Miepje18: | Dinsdag, juni 17, 2008 08:11 |
| Hey! Je hebt het gedicht mooi geschreven..! het is voor mij heel erg herkenbaar..! Heb je inmiddels hulp of? Liefs en heel veel sterkte | |
| Ssstephanie: | Donderdag, januari 04, 2007 22:04 |
| Wat vreselijk naar voor je om zo een strijdt met jezelf te hebben. Als je het alleen niet meer trekt zoek dan hulp. Het is een moeilijke stap, maar je bent er absoluut mee geholpen. Zoals ik uit je gedicht begrijp kun je alleen niet meer, dus wat heb je te verliezen. Zoek hulp voor JEZELF! Succes ermee knuffel van Stephanie. PS: Als je een luisterend oor nodig hebt kun je altijd een berichtje achter laten. | |
| celiene: | Zondag, december 10, 2006 19:13 |
| wat een onzetten mooi gedicht het raakte me echt |
|
| blauwoogje: | Woensdag, november 15, 2006 11:54 |
| Aangrijpend gedicht. Sterkte blauwoogje xx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: braakiejz | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 november 2006 | ||
| Thema's: | ||