Tas lag op me schoot
veiligheid die ik nodig had
mezelf er achter verbergen
maar het mocht niet zo zijn
het naast me neer moeten leggen
op de grond naast me stoel
maar ik deed helemaal niks
staarde alleen maar voor me uit
naar drie keer aan me vragen
gooide ik me tas neer
geen woorden kwamen ten pas
angst wat ik voelde
later het weer oppakken
voel me nu niet veilig
het oefenen met mij tas
waar ik woorde mee kon zeggen
maar het lukte niet
maar blijven proberen
er kwam een zin te voorschijn
'oke vind het niet leuk maar zal het doen'
maar niet gedaan
het zeggen het is een oefening
om rustig te blijven
zonder agressiefe woorden of smijten
kon het niet meer aan
en liet me tas op me schoot
langzaam zakte ik er meer achter
en drukte me stoel in de hoek.
Was mijn engeltje vergeten
en ben de laatse dagen ontzettend bang