ik ga verder waar ik gebleven ben
want er is niemand die me hier nog kent
in deze wereld sta ik alleen
zonder vrienden heb er waarschijnlijk geen één
wat doe ik verkeerd wat heb ik misdaan
mijn verdriet, pijn en tranen kan ik niet aan
probeer me te verdedigen met een lach
maar de pijn voel ik nog steeds elke dag
als ik me sterk hou maar de tranen toch wel komen
kan ik niks meer doen om ze weer te drogen
wil het laten stoppen maar ik weet niet hoe
en diep van binnen maak ik mezelf ermee moe
waar moet beginnen zonder een slot aan het eind
als ik overnieuw wil beginnen wordt ik toch achteruit gedeinst