automutilatie
ik weet niet hoe het verder moet,
of het al dan niet verder zal gaan
het oproepen van eigen bloed
maak je niet zomaar ongedaan
er zijn dingen die je altijd blijft zien
de littekens van ..overal
zijn dan toch het minste wat ik verdien
maar stoppen kan ik niet meer
stoppen met automutilatie
want stop ik toch, gebeurt het later toch weer
of het al dan niet verder zal gaan
het oproepen van eigen bloed
maak je niet zomaar ongedaan
er zijn dingen die je altijd blijft zien
de littekens van ..overal
zijn dan toch het minste wat ik verdien
maar stoppen kan ik niet meer
stoppen met automutilatie
want stop ik toch, gebeurt het later toch weer
Reacties op dit gedicht
| +lory+: | Dinsdag, januari 09, 2007 22:16 |
| Laat de moed niet zakken wanneer het één keertje fout gaat. Het is moeilijk om van zo''n verslaving af te komen, maar zeker het proberen waard. En je zult zien; als je er eenmaal aan gewend bent, hoe lang dat ook duurt, dat je tevreden zult zijn met het resultaat. En wat die littekens betreft; laat het een teken zijn van herrinering aan deze pijnlijke tijd, zodat je deze nooit meer terug wilt zien. Kom op, wees sterk, doe het rustig aan; je kàn het! Succes, sterkte en veel liefs, Lory |
|
| ;Daisy!: | Donderdag, november 16, 2006 21:59 |
| Heey heel mooi geschreven, bedankt voor je reactie , kus |
|
| danuliam: | Donderdag, november 16, 2006 18:27 |
| hey mooi mensje ik wens je heel veel sterkte toe, ik weet hoe het is maar ooit zal er een dag zijn zonder al deze zoooi als je wilt mag je me msn wel toevoegen hoor^^ maar je hooeft niks :) heel veel sterkte kuss danuliam zonnetje-amanda@hotmail.com ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: justmii | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 15 november 2006 | ||
| Thema's: | ||