Zand en steen
Kus je zilte tranen van je gezicht
ik proef je verdriet en slik het door
Pijnlijke sporen in t zand blaas ik op
waaien weg als een vage herinnering
Voor houvast geef ik mijn steen aan je door
zwaar van alle positieve ervaringen
Maar genoeg ruimte om te delen
vul zelf maar in ......
(voor Ch. omdat ik heel veel om je geef)
Reacties op dit gedicht
| red one: | Donderdag, november 16, 2006 10:59 |
| lief!! knuff redje :) |
|
| bijouken: | Donderdag, november 16, 2006 09:42 |
| Prachtig. Liefs, knuf. |
|
| Peter van Tiel: | Donderdag, november 16, 2006 00:58 |
| Mooi toch? Houwen zo! Knuffie, Peter. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mamke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2006 | ||
| Thema's: | ||