als in mij weer eens de dromer ontwaakt draagt de wind mij op vreemde wolken zou ik met een panfluit door de wereld willen reizen zoekend naar de mystiek die mij ontbreekt
want in stilte zweef ik graag in het duister ligt mijn liefde maar heb in mij nooit een zwerver gevonden ik voel me vastgeroest in de tijd
zou ik geloven in de magie die door mijn aderen stroomt zo was mijn knapzak gevuld en ik al lang op weg
maar zo als altijd ben ik te laf om te doen waar mijn hart om schreeuwt dus buig ik maar weer voor de realiteit en neem genoegen met de dromen in mijn geest