Vlecht
Romantische onthullingen vergeten
mij opnieuw. Gedachten gebaarden naar
de donkere zijde. Ik geef de sterren geen licht,
maar verspreid ook geen geluk door de zeeën.
Onderdruk de waarheid en leef in mijn leugen want
de tranen brengen achterdocht naar voren ( ik wil
het niet horen). Draag je beelden niet mee,
maar sluit je aan bij mij.
Terug naar de tijd, ik ben er
op voorbereid. Ik loop op
de weg naast de goede kant. Struikel in
het gevlochten
zand. Pak langzaamaan jouw
hand. We rennen naar de rand,
weg uit dit land.
mij opnieuw. Gedachten gebaarden naar
de donkere zijde. Ik geef de sterren geen licht,
maar verspreid ook geen geluk door de zeeën.
Onderdruk de waarheid en leef in mijn leugen want
de tranen brengen achterdocht naar voren ( ik wil
het niet horen). Draag je beelden niet mee,
maar sluit je aan bij mij.
Terug naar de tijd, ik ben er
op voorbereid. Ik loop op
de weg naast de goede kant. Struikel in
het gevlochten
zand. Pak langzaamaan jouw
hand. We rennen naar de rand,
weg uit dit land.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Emilia | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2006 | ||
| Thema's: | ||