als er iemand dood gaat
van wie je heel veel houdt,
dan lijkt je verdriet
wel een emmer vol tranen
die allemaal gehuild meot worden.
pas als dat gebeurt is,
is je verdriet te dragen.
daarom:
schaam je niet voor je tranen,
houdt ze niet in,
laat ze maar komen,
het geeft je lucht,
de emmer wordt leger,
er komt weer meer ruimte.
bij sommige is de emmer vlug leeg
bij andere duurt het langer,
want iedereen schreit op z'n eigen tijd.
maar sluit hem niet af
met een deksel van flinkheid en schaamte of
angst voor de mensen,
want dan moet je hem meetorsen
en hij wordt alsmaar zwaarder.
dus gun je tranen de vrije loop
zelfs in je tranen zit troost:
zij dragen druppel voor druppel
je verdriet naar buiten.
liefs, Karense