de weg
De weg gaat nergens heen.
Ik leef in het verleden.
Af en toe in het hier en nu.
De weg voor me
is verhult met
een dikke laag mist.
Af en toe
zie ik een bordje,
half verscholen in
de dikke duisternis.
Een bordje dat aangeeft;
Doodlopende weg...
Ik leef in het verleden.
Af en toe in het hier en nu.
De weg voor me
is verhult met
een dikke laag mist.
Af en toe
zie ik een bordje,
half verscholen in
de dikke duisternis.
Een bordje dat aangeeft;
Doodlopende weg...
Reacties op dit gedicht
| martijnopel: | Vrijdag, november 17, 2006 16:44 |
| wat weet je het toch weer goed te verwoorden.. do it your way hvj kus mij |
|
| john pol: | Vrijdag, november 17, 2006 12:49 |
| Bij een doodlopende weg,moet je teruggaan naar de weg waarvan je wel wist dat het goed zat, vanaf dat punt bepaal je positie en pak je die andere weg... | |
| sunset: | Vrijdag, november 17, 2006 12:30 |
| Pfffffffff .. Voelt droef verloren dit. Liefs en warme omarmende genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Chevy | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2006 | ||
| Thema's: | ||