Herfstdroom
Ik zag mist opstijgen
uit de grijze waters
van de stad
De zwijgende silhouetten
van treurende bomen
zwarte zwanen
Ik voelde de stille weemoed
van de herfstdagen
fluisteren in het koper
van de esdoorns
Hoorde het sombere klokgelui
in de hoge kathedraal
Het teken van de dood
Een mens ging heen
Uit de nevels doemde
een gestalte op
Een zoete vrouw
met lieve ogen
een snelle blik
een vluchtige glimlach
als een zonnestraal
die even de wolken brak
Toen verdween ze
als een vallende ster
een ijl rozenblad
zwevend op de wind
Ik voelde mij plots eenzaam
droevig verloren
Ik begreep
dat mijn hart verlangde
naar het licht
naar het volle leven
naar de nieuwe lente
Reacties op dit gedicht
| anneke van dijk: | Zaterdag, november 18, 2006 13:28 |
| prachtige poëzie! liefs, namasté, anneke |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, november 18, 2006 12:49 |
| Deze prachtige herfstdroom spreekt mij erg aan Troebadoer. Heel mooi Lieve groet. Anneke |
|
| sunset: | Zaterdag, november 18, 2006 09:44 |
| Wat een pracht van een graag gelezen poëzie. Chapeau. Liefs en fijne dag nog, sunset |
|
| fortuna: | Zaterdag, november 18, 2006 01:16 |
| het wakkerend verlangen naar het leven mooi beeldend omschreven Liefs |
|
| tulpje: | Zaterdag, november 18, 2006 00:40 |
| heel mooi verwoord liefs en knuffs |
|
| red one: | Zaterdag, november 18, 2006 00:26 |
| heel mooi verlangend gebracht.. heb het in stilte gelezen.. liefs redje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: troebadoer | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2006 | ||
| Thema's: | ||