Anubis
Ik herinner me nog die bewuste dag toen ik je zag,die allereerste keer
die eerste kennismaking dat beeld komt mij voor ogen
telkens weer
jouw lieve snoet en die blik in je ogen,ik was meteen verkocht
door de jaren heen vertrouwde leuke momenten,we waren aan elkaar verknocht.
Toen kwam het vertrek naar het verre Africa
het kwam zo onverwacht,ik dacht er niet bij na
Het verdriet om je broer die daar moest sterven
kon na verloop van tijd je geluk met Isis niet bederven.
Toen kwam het afscheid en moest ik jullie achterlaten
hopende spoedig terug te komen om te ravotten en bij te praten.
Eindelijk alles geregeld,in Januari gaan we terug
vol ongeduld wachtend,de tijd gaat niet zo vlug
blijde hoopvolle verwachtingen...helaas het mocht niet zijn
een chaos in mijn hart,ellende verdriet en pijn.
Na het vervloekte telefoongesprek die bewuste woensdagnacht
zijn die opgekropte gevoelens er weer,woede en onmacht
in een wereld van geweld
waren ook jouw dagen geteld.
Had in gedachten het weerzien,naar jou terug komen
dat kan nu niet meer maar zie het telkens in mijn dromen.
Stoere trouwe vriend die Isis en ons steeds wou beschermen
ik nam de verkeerde beslissingen,kon me niet over jullie ontfermen
ook heb ik mijn vertrek te laat gepland
bij dit schrijven word ik opnieuw met verdriet overmand.
Ons kleine meisje blijkt nu eenzaam en alleen
droevig denkend...waar is mijn stoere held nu heen
ze is heel droevig,verward om haar heen kijkend voelt ze zich verloren
bij het minst verdachte geluid laat zij jankend en blaffend haar stem nu horen.
Je broer Tyson wacht op jou daarboven
dat is waar wij hier beneden rotsvast in geloven
als broers hadden jullie al een sterke band
nu zijn jullie zielen ook verwant
wetende dat jullie daar samen zijn
dat verzacht heel even de pijn.
ook al kon ik jullie geen langer bestaan geven
jullie blijven voor eeuwig in onze harten verder leven
ook al was het kort toch was het heel fijn
ben blij dat ik voor even je vriend mocht zijn.
Ik mis je meer dan zo nu en dan
ik mis je meer dan ik zeggen kan.
Dit gedicht draag ik op aan jou en ik wens dat
je in vrede rusten mag,Anubis mijn lieve schat.
(overleden op woensdag 15 november 2006 in het verre Africa)
die eerste kennismaking dat beeld komt mij voor ogen
telkens weer
jouw lieve snoet en die blik in je ogen,ik was meteen verkocht
door de jaren heen vertrouwde leuke momenten,we waren aan elkaar verknocht.
Toen kwam het vertrek naar het verre Africa
het kwam zo onverwacht,ik dacht er niet bij na
Het verdriet om je broer die daar moest sterven
kon na verloop van tijd je geluk met Isis niet bederven.
Toen kwam het afscheid en moest ik jullie achterlaten
hopende spoedig terug te komen om te ravotten en bij te praten.
Eindelijk alles geregeld,in Januari gaan we terug
vol ongeduld wachtend,de tijd gaat niet zo vlug
blijde hoopvolle verwachtingen...helaas het mocht niet zijn
een chaos in mijn hart,ellende verdriet en pijn.
Na het vervloekte telefoongesprek die bewuste woensdagnacht
zijn die opgekropte gevoelens er weer,woede en onmacht
in een wereld van geweld
waren ook jouw dagen geteld.
Had in gedachten het weerzien,naar jou terug komen
dat kan nu niet meer maar zie het telkens in mijn dromen.
Stoere trouwe vriend die Isis en ons steeds wou beschermen
ik nam de verkeerde beslissingen,kon me niet over jullie ontfermen
ook heb ik mijn vertrek te laat gepland
bij dit schrijven word ik opnieuw met verdriet overmand.
Ons kleine meisje blijkt nu eenzaam en alleen
droevig denkend...waar is mijn stoere held nu heen
ze is heel droevig,verward om haar heen kijkend voelt ze zich verloren
bij het minst verdachte geluid laat zij jankend en blaffend haar stem nu horen.
Je broer Tyson wacht op jou daarboven
dat is waar wij hier beneden rotsvast in geloven
als broers hadden jullie al een sterke band
nu zijn jullie zielen ook verwant
wetende dat jullie daar samen zijn
dat verzacht heel even de pijn.
ook al kon ik jullie geen langer bestaan geven
jullie blijven voor eeuwig in onze harten verder leven
ook al was het kort toch was het heel fijn
ben blij dat ik voor even je vriend mocht zijn.
Ik mis je meer dan zo nu en dan
ik mis je meer dan ik zeggen kan.
Dit gedicht draag ik op aan jou en ik wens dat
je in vrede rusten mag,Anubis mijn lieve schat.
(overleden op woensdag 15 november 2006 in het verre Africa)
Reacties op dit gedicht
| I loved my doggies: | Donderdag, januari 25, 2007 12:49 |
| moetie, nu je in afrika bent en ik hier bij jou thuis, mis ik je en lees je gedichten. Ik wist niet van het bestaan van dit gedicht en ben aan het huilen, Ik weet hoe je je voelt want ik mis tyson ook nog iedre dag. dikke knuffel |
|
| Disciple: | Vrijdag, januari 19, 2007 15:57 |
| Ik geloof dat ik even een traan weg moet pinken... Heel mooi geschreven, dat zeker, verder.... Verder ben ik nog even sprakeloos |
|
| kerima ellouise: | Zaterdag, november 18, 2006 16:16 |
| een stille maar warme knuffel voor je... Liefs, kerima ellouise |
|
| Truus van Eijk: | Zaterdag, november 18, 2006 15:03 |
| Mensen, wat een bijzonder mooie en emotionele uiting hierboven van een immens groot verdriet. Ik denk aan jou en aan de broers en aan een ieder die deze dagen zoveel pijn moeten doorstaan. De hereniging van de jongens, hier boven ons, laat jullie dit tot steun zijn. Heel veel sterkte!!! Liefs, Truus |
|
| appelboom: | Zaterdag, november 18, 2006 13:52 |
| Stilmakend mooi geschreven.. Liefs appelboom |
|
| hiljaa: | Zaterdag, november 18, 2006 12:10 |
| sterkte , droefmooi verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
| sunset: | Zaterdag, november 18, 2006 10:15 |
| Zo tonend verhalend droef verwoord. Liefs en mijn meelevende genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dreadqueen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2006 | ||
| Thema's: | ||