ik ben bang.
bang voor mijn vrienden.
ik ben bang.
bang voor mezelf.
waarom?
ik kan het niet zeggen.
maar voor mijn gevoel,
maar toch moet ik het iemand uitleggen..
nooit samen lol hebben,
altijd achteraan.
als laatste worden gekozen,
wat is er fout gegaan?
ik had altijd vrienden,
hoorde bij het populaire groepje van de klas.
en nu is het heel anders,
of ik toen mezelf niet was.
ik voel me buitengesloten,
en zeg tegen mezelf dat ik overdrijf.
maar ik weet dat dat niet zo is,
en voel me net een stom arrogant wijf.
mijn vrienden beginnen te lachen,
als ik iets doms zeg volgens hun.
ze zijn jaloers als ik iets goed doe,
terwijl ik ze altijd heel veel gun..
geef me hulp aub,
ik voel me verlaten en verdrietig.
elke keer huil ik weer,
als ik 's avonds in mn bed lig.
ik heb haat.
haat voor mijn vrienden.
ik heb haat.
haat voor mezelf.
ik heb haat voor het leven.
en ik begin naar iets moois te streven...