met jou...
met jou..
wat moet ik nou
met jou,
je kijkt me aan
met grote blauwe ogen
die zo makkelijk mij
hebben bedrogen
moet ik jou vergeven
en doorgaan waar
we waren gebleven
ik denk niet dat
dat nog kan
jij bedroog mij te vaak
jij past niet meer in
mijn leven
wacht op een ander
zodat echt geluk
mij ooit wordt gegeven
dus, adieu,
zoek maar een ander
die jouw eten kookt
en wasje wast,
die tijd heb ik gehad...
adieu!
Reacties op dit gedicht
| jantje maan: | Zondag, november 19, 2006 00:05 |
| prachtig hoor graag gelezen liefs marc |
|
| switi lobi: | Zaterdag, november 18, 2006 16:39 |
| Hier spreekt heel veel kracht uit! Blij dat het fictie is meis.. Liefsliefs, switi lobi |
|
| tulpje: | Zaterdag, november 18, 2006 15:14 |
| zo mooi verwoord lieve schat voor vele heel herkenbaar denk ik mooi gedaan lieve schat liefs en knuffs ps hoop dat het al wat beter met je gaat |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke van Dijk-Ploeg | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2006 | ||
| Thema's: | ||