Lieve opa
Lieve opa,
Van baby’s tot pubers,
Heb jij ons op zien groeien.
Langzaam zag je,
Hoe ons leven begon te bloeien.
Hoe we leerden lopen,
Leerden praten en zo meer,
Hoe we nieuwe dingen leerden,
Elke keer weer.
Maar bij het volwassen worden,
Heb je niet mogen zijn.
Jij hebt dat niet kunnen meemaken,
En dat doet me pijn.
Van baby’s tot pubers,
Heb jij ons op zien groeien.
Langzaam zag je,
Hoe ons leven begon te bloeien.
Hoe we leerden lopen,
Leerden praten en zo meer,
Hoe we nieuwe dingen leerden,
Elke keer weer.
Maar bij het volwassen worden,
Heb je niet mogen zijn.
Jij hebt dat niet kunnen meemaken,
En dat doet me pijn.
Reacties op dit gedicht
| Reiger: | Zondag, november 19, 2006 12:02 |
| Wat vreselijk droef.... Maar wel bijzonder mooi verwoord.... Wens je heel erg veel sterkte |
|
| **irmani**: | Zaterdag, november 18, 2006 16:01 |
| Mooi.. het beschrijft hoe ik me misschien ga voelen, mijn opa is ernstig ziek... xx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: hendriks | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2006 | ||
| Thema's: | ||