soms...
soms dan gebeurd er iets in de wereld
en dan vraag ik me af, hoe andere mensen
hierover denken, hoe zij het beleven
als er iets engs gebeurd, en ze zeggen
dat ze niet bang zijn.. hebben ze dan echt
geen schrik, of vreten ze zichzelf
van binnen op?
soms...
soms denk ik wel eens na
dan denk ik over de wereld
en hoe gek die in elkaar zit
dan denk ik dat de wereld te klein is
te klein voor de emoties
de pijn, het verdriet
die men wel voelt, maar niet ziet
soms...
soms denk ik aan jou
dan denk ik aan de tijd die wij doorbrengen
en aan onze gemeenschappen
aan onze manier van lol hebben
aan onze manier van denken
aan onze manier van voelen
gewoon, alleen onze manier
soms...
soms wil ik gewoon even alleen zijn
dan voel ik me verdrietig
dan loop ik weg
meteen allerlei mensen achter je aan
terwijl ik alleen even moet nadenken
over de wereld, en mijn eigen verdriet
die niet van hun is, maar van mij
soms...
soms voel ik me eenzaam
denk ik dat ik niemand heb
heel diep van binnen, weet ik de waarheid
al was ik alleen
met niemand om me heen
ik heb altyd mijn verdriet nog
die mij dag en nacht vergezeld