...leven...
Er was eens een vis in de zee,
ze voelde zich vrij en alles zat mee
Maar toen het licht uit de zee verdween
kon de vis niets zien, de duisternis verscheen..
Doordat ze niets kon zien zwon ze overal tegen aan
Ze raakte gewond en moest voortaan met een halve vind door het leven gaan.
Toen het weer licht werd zag ze de schade die de duisternis had aan gericht
Want met een halve vin zwom het aardig moeilijk, zelf in het licht..
Het was moeilijk een mannetje te vinden die ze eerst in gedachten had,
Want zulke mannetjes willen vrouwtjes met hele vinnen, die zijn er toch zat.
Zo kan 1 duisternis heel je leven ruineren
Maar je kan er niets aan doen, je kan het niet terug keren..
Reacties op dit gedicht
| vlinder538: | Dinsdag, februari 05, 2002 14:51 |
| het is een heel erg mooi gedicht lieverd, maar ik weet zeker dat jouw vinnetje weer wat aan zal groeien.. en over die mannetjes.. als ze jou niet nemen zoals je bent, dan rotten ze maar lekker op.. maar er zijn echt zat mannetjes die JOUW mannetje willen zijn! je bent zo'n lieverd, en hebt zo'n leuk koppie!! neusje in de wind, schatje van me jij komt er wel! kusjes Kimberley |
|
| eva: | Donderdag, januari 17, 2002 22:27 |
| ik zit op mijn zusje dr naam ingelogd. maar goed. het idee erachter vind ik mooi want zo werkt t vaak wel. xxx almer | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lies * | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||