over jou handen, stromen mijn tranen,
die zich een weg door het leven banen.
mijn tranen die vertellen hoe ik leef,
nog duidelijker als dat ik in mijn gedichten schreef.
mijn tranen die vertellen van mijn pijn,
die ik zo graag kwijt wil zijn.
de pijn, die dit leven met zich meedraagt,
de pijn die mij door midden zaagt.
De pijn, en het verdriet om jou,
ik wou dat je hier wezen zou.
ik moet samen met jou de stad in kunnen gaan,
jij had hier nog moeten staan.
wij hadden elkaars tranen op moeten vangen,
maar nu heb jij jezelf verbannen.
jezelf verbannen naar de dood,
omdat jij het niet meer aankon in de nood.
maar heb je ooit gedacht aan een ander zijn pijn,
hoe het voor de achterblijvers zou zijn.
misschien wel niet, misschien ook wel,
maar ik zal het je horen zeggen, redelijk snel.
want ik kom naar je toe,
dat is wat ik doe..
vroeg of laat zal ik je zien,
in al je schoonheid bovendien.
misschien is het goed dat je dan toch gegaan bent,
omdat jij jezelf ook niet meer kent.
jarenlange hulp heb je gehad,
en toen was je het zat.
maar ik wil je terug, ik heb je nodig om me heen,
zonder jou voel ik me zo alleen.
niemand die mijn pijn begrijpen kan,
en daar baal ik van.
ik wil zo graag even om jou huilen,
even bij iemand schuilen,
maar niemand die begrijpt waarom ik jou zo mis,
nee, het is geen kattepis.
ik voel elke dag de pijn,
de lege plek, waar hoor te zijn
ook al woon jij zo ver weg,
onthoud wat ik je zeg.
ik wil je terug zoals je was, ook al kende jij jezelf niet
ik wil dat jij dan ook nog ziet..
dat je bijzonder bent en mooi
en dat je dna vrijkomt uit je kooi.
je kooi waarin je nu dood bent, en vergaan
want je kon niet meer bestaan.
de pijn is je te groot geworden in de tijd
en dat is waarom jij jezelf snijd.
tot de dood ons gescheiden heeft waren wij el voor elkaar,
wij waren maatjes dat is waar.
maar dat alles ik voorbij,
ik wil jou terug aan mij zij
ik wil met je lachen, met je huilen,
weer in je armen komen schuilen.
mijn pijn was de jouwe en de jouwe was van mij,
echt meid je bent een kei.
ik weet dit lees jij niet,
maar het is wel je moeder die dit ziet.
en die dan beseft, ze staat niet alleen
er is iemand om haar heen.

*veel liefs meid...je kon geen kant meer op*