jaja 't is 't leven
onvoorspelbaar als hij is
weet hij 's morgens niet
wat hij s' avonds
zal drinken
maar het gaat gewoonlijk
tussen een beerenburger
een vieux en een grappa
maar eens de keuze gemaakt
is hij helemaal transparant
bij de beerenburger zit hij
voor zijn scherm wat te brommen
de vieux doet hem met vaste regelmaat
om de vijf minuten ' ja,ja ' zeggen
op fatalistische toon alsof hij zijn
vrouw wil zeggen dat de dingen zijn
wat ze zijn
en meer niet
bij de grappa zingt hij napolitaanse liedjes
vooral ' o sole mio' maar ook wel
'catari' en 'santa lucia'
het is en blijft een rare man
maar zijn vrouw houdt wel van
rariteiten
zelf drinkt ze 's avonds
een calvados
en luistert naar Gainsbourgh
of Coltrane
in een geruite pyjama
en doet voor niemand nog open
neemt de telefoon
niet meer af
jaja 't is 't leven'
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, november 21, 2006 12:27 |
| Tekenend delend tonend treffend overgebracht. Toch? Liefs, sunset |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, november 21, 2006 12:22 |
| Ik vind het top geef mij maar een pisang ambon.... | |
| conan: | Dinsdag, november 21, 2006 11:55 |
| bobo, yes je fais parti du lot:-) |
|
| Oorlam: | Dinsdag, november 21, 2006 11:43 |
| hhehe mooi beeld van de haute culture/nouveaux riches;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2006 | ||
| Thema's: | ||