Gek wordt ik er van.
Het is tijd geworden voor een nieuw plan.
Ik laat je varen.
Want je komt toch niet meer tot bedaren.
Ik laat je zeuren.
Want dat jij veranderd, dat zal nooit gebeuren.
Je denkt dat ik een kleuter ben.
Dat ik net mijn naam kan schrijven op papier met pen.
Alles weet jij beter.
En je vertrouwd mij voor geen meter.
Vaak heb ik geprobeerd je uit te leggen dat ik het werk wel kan.
Maar mijn uitleg, daar snap jij niets van.
Om tafel de nodige gesprekken gevoerd.
En vaak genoeg mijn emoties negatief beroerd.
De moed is in mijn schoenen gezakt.
En het liefst had ik vandaag al, mijn spullen gepakt.
Ik zing het hier nog wel even uit.
Binnenkort ga ik zoeken naar een nieuwe spruit.
Ik laat je zakken in de stront.
En wil je dan nog wel eens zien met al je tanden in je mond!!