een geheim, voor mij alleen!
een gevoel,
een prikkel,
een daad,
je keek even...
net of je het raad,
je pakte mijn hand,
ik snokte het los,
terug pakte je mijn hand,
nu iets steviger,
ik kon niet los,
HET GEHEIM!
het geheim kwam los in het daglicht,
kwaad werd ik,
kwaad op mezelf,
mijn geheim was verraden.
ik kreeg terug die prikkel,
terug dat gevoel,
ik begon te wenen,
ze liet me los,
het was voorbij,
maar nog lang niet...
voor mij.
een prikkel,
een daad,
je keek even...
net of je het raad,
je pakte mijn hand,
ik snokte het los,
terug pakte je mijn hand,
nu iets steviger,
ik kon niet los,
HET GEHEIM!
het geheim kwam los in het daglicht,
kwaad werd ik,
kwaad op mezelf,
mijn geheim was verraden.
ik kreeg terug die prikkel,
terug dat gevoel,
ik begon te wenen,
ze liet me los,
het was voorbij,
maar nog lang niet...
voor mij.
Reacties op dit gedicht
| Niemand666: | Zaterdag, september 29, 2007 18:55 |
| Woow veelzeggend.. *verder geen woorden voor sorry* *Xxx. |
|
| Sjoys: | Dinsdag, november 21, 2006 21:00 |
| Heel mooi en dapper verwoord. In stilte heb ik dit gelezen. Veel sterkte xx |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, november 21, 2006 20:46 |
| Misschien werd het tijd, wel droevig en het uur van de waarheid brak aan ]Ik wens je liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ***l@eTiTi@**** | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2006 | ||
| Thema's: | ||