LR: Cappuccino en koffie.
Tussen twee steden gezeten
vervloeien heden en verleden
in losse zinnen op het ritme
van het tikken tegen porselein
-een zware tas wacht op de trein-
glijdende tijd bijna vergeten
net als de dagen die vergleden
tussen dromen en verlangens
die groeiden in ons samenzijn.
-je trein vertrekt, en ik verdwijn-
Reacties op dit gedicht
| Meisje met het hart*: | Woensdag, november 22, 2006 08:31 |
| Heel erg mooi omschreven! Liefs |
|
| Innerchild: | Dinsdag, november 21, 2006 23:38 |
| En ik lees nu met een stem in mijn hoofd ... da''s fijn, zeg ! ;) / Inner |
|
| MayadeBij*: | Dinsdag, november 21, 2006 22:41 |
| Mooi ja.. zo´n filmische scène bijna.. kus. | |
| Tijgertje:): | Dinsdag, november 21, 2006 22:35 |
erg mooi! |
|
| Marina van Vledder: | Dinsdag, november 21, 2006 22:18 |
| Dit klinkt als vanmorgen voor mij.. Bijzonder herkenbaar. | |
| marre mie: | Dinsdag, november 21, 2006 22:06 |
| erg erg mooi... maakt me stil x mie |
|
| Quadesh: | Dinsdag, november 21, 2006 21:48 |
| heftig maar mooi omschreven. liefs Q | |
| Fancy Nancy: | Dinsdag, november 21, 2006 21:42 |
| mooi...... en ook wel een beetje triest... *knuf* | |
Over dit gedicht
| Auteur: scientist | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2006 | ||
| Thema's: | ||