nekschot
met mijn rug gebogen
kniel ik weg van jou
en dragen mijn handen
de verwarring in mijn hoofd
ik voel een schim naderen
en met een nekschot
zal ik eindigen
in de stilte van de nacht
in de hoop van al je dromen
Reacties op dit gedicht
| Zilke: | Zondag, december 03, 2006 17:08 |
| Paf, ja, jij met je nekschot en ik met mijn mond vol tanden.. | |
| sunset: | Woensdag, november 22, 2006 13:49 |
| Wohw. Mijn vriendschappelijke omarmende genegenheid (Want ik voel wat jij voelt). Liefs, sunset |
|
| Innerchild: | Woensdag, november 22, 2006 08:05 |
| Paf! You''re back ... (met een schot in de roos!) M. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2006 | ||
| Thema's: | ||