Kortingen, bezuinigingen.
Iedereen roept door elkaar.
De pot verwijt de ketel.
En alles lijkt toch niet waar.
Groen, rood en oranje.
Paars en ook nog blauw.
Kleuren schreeuwen door elkaar.
Wij echter blijven in de kou.
Zorg moet zoveel beter.
De rijken moeten minder betalen.
Ziekenzorg kan toch anders.
We moeten maar zien het te halen.
De enige vrouw kan niet anders.
Ze wijst naar daar en daar en daar.
Vertwijfeld haalt ze even
haar handen door het haar.
Rood zijn twee partijen.
Samen lijken ze eensgezind.
Ze roepen om echte hulp, toch?
Denkend aan het verloren kind.
Oranje moet Nederland worden.
Zo roept een derde persoon.
We moeten economisch groeien.
Dat is toch heel gewoon?
Ach, ook daar is nog de debutant.
Hij maakt zich zorgen, terecht.
Hij is terecht gekomen in
een enorm immens gevecht.
Voorzichtig verwoord hij
de ideeën van zijn partij.
Wijzend met zijn vinger.
Maar maakt hij je blij?
Kortom, iedereen weet het beter.
Maar wij dienen te kiezen met onze stem.
En aan wie zullen wij die geven?
Is het aan de felle haar, of toch aan hem?
De gang naar de stembus
Wordt door menigeen gemaakt.
En nu maar eens gaan zien.
Of beloften niet langer worden verzaakt.
Blijft er nog een enkel hekel punt.
Stem je met knop of rode pen?
Maak van je hart geen moordkuil!
Laat je stem horen aan elk van hen!