Dag, leven Ik duizel, voor de wereld daar ze draait onder mij ik breedtegraden niet volgen kan en de lengte raden moet Door de druppels zie ik het water niet meer, dat zich kolkend door mijn handen snijdt wegglijdt in de bodemloze tijd die tikt, nee suist, het zand knarsend tussen mijn tanden Als de woede over wat geschapen is maar niet had moeten zijn Verdwijn.
Ik duizel, voor de wereld daar ze draait onder mij ik breedtegraden niet volgen kan en de lengte raden moet Door de druppels zie ik het water niet meer, dat zich kolkend door mijn handen snijdt wegglijdt in de bodemloze tijd die tikt, nee suist, het zand knarsend tussen mijn tanden Als de woede over wat geschapen is maar niet had moeten zijn Verdwijn.