*Een lichtpuntje tijdens de bliksem*


Gisteren was het niet mijn dagje,
ik voelde me niet in mn hachje.


Dat ene telefoontje deed mijn hart nóg sneller kloppen,
mijn gevoelens kon ik even niet verstoppen.


Papa voelde zich weer niet goed,
de herinneringen kwamen tot me toe in overvloed.


Ik fietste met haast naar huis,
diep in mijn binnenste vond ik het al niet pluis.


Na hem een paar uurtjes te stabiliseren,
kwam de dokter hem observeren.


Onmiddellijk werd bijstand van de 112 gevraagd,
vanaf toen werd alles in mijn geheugen wat vervaagd…


Een goede vriend had dit bij mij zien gebeuren,
hij kon me met zijn charmes onmiddellijk opbeuren.


Dankjewel voor je steun en je mooie woorden,
niet alleen toen, maar zoals altijd bracht je me naar betere oorden!



Tnx voor je steun, ik hou van je… :$



woensdag 22 november 2006, 16u46