leven met jullie?
Alles lijkt zo fout te gaan,
niks gaat meer goed.
Het is net alsof
mijn leven de mist in moet.
Waarom doet alles nu zo'n pijn?
Wat moet ik dan?
Wat moet ik doen?
als ik gewoon echt niet meer kan...
Jij bent tegenwoordig alleen nog maar chagarijnig,
maar jij bent degene die er voor mij hoort te zijn.
Jij hoort mij te helpen,
maar mama, nu doe je me alleen maar pijn.
En jij zit alleen maar te zuipen,
zoals je nu al tijden doet.
Papa, je moet dat echt niet doen,
het heeft me kapot gemaakt, want voor jou is nooit iets goed
Ik ben gewoon zo bang,
ik ben bang om naar huis te gaan.
Ik voel me thuis gewoon niet veilig,
bang papa, om weer tegenover jou te komen staan...
Reacties op dit gedicht
| ask acisi: | Donderdag, januari 04, 2007 23:11 |
| dat is wel een bangelijke bericht;)het is de zelfde wat we meemaken groetjes | |
| Twinkel Twarkel: | Maandag, december 04, 2006 07:23 |
| ben blij dat je gepraat hebt, ik vertel nog wel een keer wat er allemaal is gebeurt knuffol, |
|
| Twinkel Twarkel: | Woensdag, november 29, 2006 18:50 |
| hee, mooi gesgrefen, de reactie die jij mij gaf, geld ook voor jou! houvol, je bent sterk genoeg knuffol, |
|
| Majanfinel: | Dinsdag, november 28, 2006 18:54 |
| Dat is heel gevoelig geschreven, maar wel erg. Kan je met niet iemand erover praten ofsow? Sterkte xxx |
|
| lesliie_*: | Zondag, november 26, 2006 20:17 |
| moooooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: blackrose | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2006 | ||
| Thema's: | ||