De lente van het leven
De lente loopt op zijn einde
en ik spoor enkel
langs schaarbeek
tot in Brussel Zuid.
A Beatiful Day
van U2 vult de lege wagon
met mijn prehistorische
mp3 speler.
Vul mijn stilte
en schijn de zon
ik studeer
heb zorgen
maar weet niet beter.
Beatiful Day!
Brussel lonkt,
enkel 2 uur les
en daarna
dartel ik
en soms jij
als enkeling
door verlaten steegjes.
Ik heb heimwee
naar waar ik
onwetend over nu
verlang naar wat ik heb.
Ignorence is a bliss!
En toch ben ik gelukkig.
Ik mis het zorgeloze
of wat zorgeloos lijkt
maar weet dat
het nu menens is.
Ik geef mezelf
om bij jou te zijn
en nu ik er ben
geef ik om te ontsnappen.
Ik heb nooit genoeg
maar geef teveel.
Ik hou van jou
zelfs wanneer je
ongegeneerd
naast mij
de stilte doorbreekt.
Het leven gaat verder
en ik vraag me af
hoeveel keer
de heimwee naar
Brussel en onbezorgd studeren
mijn keel dichtsnoert.
Heimwee naar toen
zucht...
^__^
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Donderdag, november 23, 2006 15:06 |
| Een prettig leesbaar gedicht met intense gevoelens beschreven. | |
| Anna F: | Woensdag, november 22, 2006 22:21 |
| Herkenbaar gevoel, die heimwee... Heel mooi verwoord. Liefs, Anna |
|
| n8vlinder: | Woensdag, november 22, 2006 21:28 |
| mooi gedicht is dit. warme groetjes n8vlinder |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2006 | ||
| Thema's: | ||