en toen..
Iedereen die haar ziet lopen,
zou niet kunnen zien wat er in haar schuilt.
Ze zien haar lippen lachen,
maar niet dat ze van binnen huilt.
Iedere dag vrolijk, niets aan de hand,
maar van binnen ziet ze het van een hele andere kant.
In haar eenzaamheid vallen er tranen en meer,
ze probeert het voor de laatste keer.
En toen..
..toen was ze er niet meer.
zou niet kunnen zien wat er in haar schuilt.
Ze zien haar lippen lachen,
maar niet dat ze van binnen huilt.
Iedere dag vrolijk, niets aan de hand,
maar van binnen ziet ze het van een hele andere kant.
In haar eenzaamheid vallen er tranen en meer,
ze probeert het voor de laatste keer.
En toen..
..toen was ze er niet meer.
Reacties op dit gedicht
| sweet little 18: | Dinsdag, november 28, 2006 22:22 |
| Mooi verwoord, hard einde maar zo is het wel. Keihard... Ik heb hier ook een geduichtje over geschreven "pure schijn" misschien herken je er wat in. xx |
|
| Mellzj: | Donderdag, november 23, 2006 21:30 |
| amai ... dat moet zwaar zijn mooi verwoord xx mellzj |
|
| xxlauriexx: | Donderdag, november 23, 2006 19:01 |
| heftig! Je ziet het zo vaak! sterkte! liefs laurie |
|
| inspiration: | Donderdag, november 23, 2006 18:45 |
| Speakless... | |
Over dit gedicht
| Auteur: **siorac | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 23 november 2006 | ||
| Thema's: | ||